شاید فکر کردن به آینده برای تو مبهم و دلهره آور باشه اما یادت باشه وجود یه گذشته ی آشنا باعث نشه که بخوای دوباره به گذشته برگردی و از رو به رو شدن با آینده بترسی.
زمان، قدرت است.
طبق تقویم مایا ، دنیا در دسامبر 2012 به پایان میرسه.
بیاید فکرکنیم اگه واقعن اینطور می بود چقدر از زندگی کردن در این دنیا لذت بردیم؟ برای خودمون چه کار کردیم ؟ چقدر وقت تلف کردیم؟ چقدر انرژی هدر دادیم؟ چقدر دل شکستیم؟ آیا قدر لحظات رو دونستیم و آیا با دل خوش و رضایت خاطر دنیا رو به پایان میرسوندیم؟
به تازگی فیلمی دیدم با عنوان به موقع ( in time) با بازی جاستین تیمبر لیک، آماندا سایفرد و سیلیان مورفی و کارگردانی اندرو نیکولز محصول 2011 .
در آینده با دست کاری ژنتیکی مردم دنیا تنها تا 25 سالگی زندگی میکنند و پس از آن برای ادامه زندگی باید زمان بخرند. واحد پول، زمان است و افرادی که زمان بیشتری در اختیار دارند ثروتمندند و میتوانند تا ابد زندگی کنند. اما مردم عادی روزانه زمان را به دست می آورند و مصرف میکنند.
وقتی فیلم رو میدیدم به شدت برای زمانهای از دست رفته ام افسوس خوردم و فکر می کردم که اگر واقعن چنین اجباری برای استفاده درست از زمان داشتم حتا نمی خوابیدم تا زمان کمتری را بیهوده مصرف کنم و به آرزوهام برسم.
روزهای آخر سال فرصت مناسبی برای بازنگری به خویشتن در سالی که گذشت و تصمیم گیریهای تازه برای سال آینده است.
فرصتها رو از دست ندیم.
وقت طلا است.