انتقاد سازنده ، ما را نسبت به خودمان آگاه تر می کند و اگر قدرت درک این نکته را داشته باشیم می تواند سبب رشد و پیشرفت ما شود .
وقتی تعداد بازخوردهای منفی ( در قالب انتقاد سازنده ) که از افراد مختلف می گیریم بالا باشد نشان می دهد که حتمن چیزی هست که دیگران می بینند و متوجه ی آن می شوند ولی ما یا نمی دانیم یا انکار می کنیم.
در ادامه به طور خلاصه به شرایط انتقاد کردن و همچنین مواجه شدن با انتقاد می پردازیم.
اگر کسی از انتقاد دچار پریشانی حال شود نشان می دهد که این فرد چندان رابطه ی خوبی با خودش ندارد و چشمش به دهان دیگران است که چه می گویند .
در حالت تایید طلبانه فرد نیاز به تایید دیگران دارد که نشان می دهد او از درون خودش را قبول ندارد.
حالت دیگر ، جنبه ی خودپسندانه است. در حالت خودپسندی، فرد به ظاهر خودش را قبول دارد و غروری در درون خود نسبت به آنچه که هست حس می کند که این غرور مثل آینه ی ترک خورده است و هر لحظه امکان دارد بشکند. پس باید از وجود ترک خورده ی خود که نشانه ی نا خوب بودن است مراقبت کند. این فرد نیز در مواجهه با انتقاد منفی دچار پریشانی می شود. در واقع وقتی که کنترل ما بیرونی باشد ما نقد پذیر نمی شویم و دچار اضطراب می شویم چون خودمان را قبول نداریم.